ΜΠΡΑΒΟ ΡΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΑ... ΑΝΕΒΗΚΑΝ ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΡΟΔΟ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΣΑΝ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΕΣ ΑΚΤΕΣ ΤΙΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ...!!!

Πέντε νέα παιδιά των Μαριτσών με μία καταπληκτική προσπάθεια, ζωγράφισαν μία τεράστια Ελληνική σημαία στις απόκρημνες πλαγιές της Κουμούλης, του βουνού όπου στους πρόποδες βρίσκεται το χωριό Μαριτσά στο νησί της Ρόδου.

Η σημαία είναι τεράστια και δεσπόζει περήφανα πάνω από το χωριό.

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ 93 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ

Διπλωμάτης, πολιτικός και συγγραφέας. Aνάλωσε τη ζωή του στην προάσπιση των εθνικών υποθέσεων, μέχρις ότου πέσει και ο ίδιος θύμα του Εθνικού Διχασμού το 1920. Μαζί με τους φίλους του Περικλή Γιαννόπουλο και Αθανάσιο Σουλιώτη - Νικολαΐδη, υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του ελληνικού ρομαντικού εθνικισμού των αρχών του 20ου αιώνα.
Με καταγωγή από το Βογατσικό της Καστοριάς, ο Ίων Δραγούμης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου του 1878. Ήταν ο πέμπτος γιος του δικαστικού και μετέπειτα πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη και της Ελισάβετ Κοντογιαννάκη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1897 κατατάχτηκε εθελοντής στον άτυχο για τα ελληνικά όπλαελληνοτουρκικό πόλεμο.
Το 1899 εισήλθε στο διπλωματικό σώμα και το 1902 τοποθετήθηκε ως υποπρόξενος στο Γενικό Προξενείο του Μοναστηρίου. Από τη θέση αυτή και με τη συνεργασία του πατέρα του και του γαμπρού του Παύλου Μελά εργάστηκε επίμονα για την οργάνωση των ορθοδόξων κοινοτήτων της Μακεδονίας κατά των Βούλγαρων σχισματικών, γνωστών και ως κομιτατζήδων.
Τα επόμενα χρόνια υπηρέτησε ως πρόξενος στις Σέρρες (1903), στον Πύργο Βουλγαρίας, στη Φιλιππούπολη (1904), στην Αλεξανδρούπολη (τότε Δεδέαγατς) και στην Αλεξάνδρεια, όπου γνώρισε τους δύο έρωτες της ζωής του: την Πηνελόπη Δέλτα και τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Το 1907 τοποθετήθηκε στο προξενείο της Κωνσταντινούπολης με τον βαθμό του γραμματέα. Η παραμονή του εκεί συνέπεσε με την Επανάσταση των Νεοτούρκων.
Οι επαγγελίες των επαναστατών «περί ισοπολιτείας των διαφόρων εθνοτήτων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία» φάνηκαν να δικαιώνουν ορισμένες απόψεις του, που θεωρούσαν ότι η λύση του ελληνικού ζητήματος θα μπορούσε να αναζητηθεί όχι με την ενσωμάτωση των αλύτρωτων πατρίδων στο Ελληνικό Κράτος, αλλά με τη «δημιουργία των συνθηκών που θα επέτρεπαν την ελεύθερη οικονομική, πολιτική και πολιτισμική ανάπτυξη των Ελλήνων στην ανατολική τους κοιτίδα». Ο Δραγούμης πίστευε στην ελληνοτουρκική συνεννόηση και φοβόταν τον από βορρά σλαβικό κίνδυνο.
Από το 1909 υπηρέτησε διαδοχικά στις πρεσβείες της Ρώμης και Λονδίνου, αναμίχθηκε στο Επαναστατικό Κίνημα του Γουδή (1909), ενώ το 1911 οργάνωσε στην Πάτμο συνέδριο για την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων υπηρέτησε στο επιτελείο του Αρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου και τον Οκτώβριο του 1912 διαπραγματεύτηκε με τους Τούρκους την παράδοση της Θεσσαλονίκης.
Στη συνέχεια διορίσθηκε διαδοχικά επιτετραμμένος στις πρεσβείες της Πετρούπολης, της Βιέννης, του Βερολίνου και το 1914 πρεσβευτής στην Πετρούπολη. Οι συχνές μεταθέσεις όλα αυτά τα χρόνια οφείλονταν στην άκαμπτη στάση του στα ευαίσθητα εθνικά θέματα και στις απρόβλεπτες πρωτοβουλίες που ανέπτυσσε.
Τον Μάιο του 1915 παραιτήθηκε από τη διπλωματική υπηρεσία για να πολιτευθεί. Πήρε μέρος στις εκλογές της 31ης Μαΐου και εκλέχθηκε ανεξάρτητος βουλευτής Φλώρινας. Υποστηρικτής αρχικά του Ελευθέριου Βενιζέλου ήλθε σε ρήξη μαζί του, καθώς διέκρινε σημάδια αυταρχισμού και εθνικής υποτέλειας στην πολιτική του. Ο αντιβενιζελισμός του Δραγούμη δεν προερχόταν από κάποια τυφλή πίστη στη Μοναρχία, αλλά αντίθετα από την πίστη στην εθνική αυτοδιάθεση. Τον Ιανουάριο του 1916 εξέδωσε το περιοδικό Πολιτική Επιθεώρησις, που συμμεριζόταν τις επιλογές της αντιβενιζελικής παράταξης.
Μετά την επιτυχία του βενιζελικού κινήματος το 1917 εξορίσθηκε με άλλους αντιβενιζελικούς πολιτικούς στην Κορσική, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου (1918). Επανήλθε στην Ελλάδα για να εξοριστεί αυτή τη φορά στη Σκόπελο. Απελευθερώθηκε στα τέλη του 1919 και ανέπτυξε δράση υπέρ της «Ηνωμένης Αντιπολιτεύσεως», η οποία συσπείρωνε τους αντιβενιζελικούς. Ο Ίων Δραγούμης ήταν ένας από τους ηγέτες της, καθώς ξεχώριζε τόσο για τις πολιτικές και διπλωματικές του ικανότητες, όσο και για την πνευματικότητα και την αγνή φιλοπατρία του.
Την επομένη της απόπειρας δολοφονίας του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι (30 Ιουλίου 1920), ο Ίων Δραγούμης δολοφονήθηκε από βενιζελικούς αξιωματικούς στη διασταύρωση των οδών Βασιλίσσης Σοφίας (τότε Κηφισίας) και Παπαδιαμαντοπούλου. Η άσκοπη και άδικη δολοφονία του συγκίνησε το Πανελλήνιο και τον πολιτικό κόσμο. Ο Κωστής Παλαμάς από τις στήλες της Καθημερινής του αφιέρωσε τη Νεκρική Ωδή:

“

Λευκή ας βαλθεί όπου έπεσες, Κολώνα
(Πώς έπεσες, γραφή να μη το λέη)
Λευκή με της Πατρίδας την εικόνα
Μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίη,
Βουβή, μαρμαρωμένη να σε κλαίη!

”

Το συγγραφικό του έργο, αποτελούμενο από πολιτικές μελέτες, άρθρα κοινωνικού προβληματισμού και λογοτεχνήματα, συντονίζεται με την εθνική και πολιτική του δράση. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του δημοτικισμού στην Ελλάδα και συχνά υπέγραφε με το ψευδώνυμο Ίδας. Το πολιτικό του μανιφέστο εμπεριέχεται στο κείμενα Ελληνικός Πολιτισμός (1914) και Μονοπάτι, στο οποίο αναλύει τους σκοπούς της ύπαρξης του ελληνικού έθνους και το περιεχόμενο της εθνικής ιδεολογίας. Ο Ίων Δραγούμης πίστευε βαθιά στην κοινοτική ιδέα και όχι στην αυταπάτη της δημοκρατίας, που μας «σαπίζει», όπως έλεγε.

Ρήσεις Δραγούμη

• «Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα Έλληνος. Να σκοπός μιας ζωής!»
• «Να ξέρετε πως αν σώσουμε τη Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει… Αν τρέξουμε να σώσουμε τη Μακεδονία, εμείς θα σωθούμε…»
• «Δεν ξέρω αν είμαστε καθαροί απόγονοι των αρχαίων. Είτε καθαροί, είτε κι ανακατωμένοι, μιλούμε όμως γλώσσα ελληνική».
• «Ξεσκέπασε τη δημοτική παράδοση και πρόσωπο με πρόσωπο θα αντικρίσεις γυμνή την ψυχή σου».
• «Εκείνο που με συνδέει μ' έναν τόπο δεν είναι το καλοκαίρι, είναι ο χειμώνας, και με τους ανθρώπους, οι λύπες της αγάπης».
• «Η φρονιμάδα είναι τυφλή. Η τρέλα έχει μάτια και βλέπει».

Επιλεγμένη Εργογραφία

• «10 άρθρα στο ΝΟΥΜΑ» («Ρηγόπουλος»)
• «Ελληνικός Πολιτισμός» («Ευθύνη»)
• «Μονοπάτι» («Νέα Θέσις»)
• «Σαμοθράκη» («Ρηγόπουλος»)
• «Μαρτύρων και ηρώων αίμα» («Ρηγόπουλος»)
• «Πολιτικά Κείμενα» («Δωδώνη»)
• «Φύλλα Ημερολογίου 1895 - 1920» («Ερμής»)

93 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗ

Οραματιστής ενός ρομαντικού μεγαλοϊδεατικού ελληνικού εθνικισμού, ενεπλάκη στα πάθη του εθνικού Διχασμού, τα οποία και τού στοίχισαν τη ζωή, αλλά και μετά τη δολοφονία του δεν έπαυσε να επηρεάζει την ελληνική σκέψη, όντας για άλλους από τους θαυμαστές του «μάρτυρας και ήρωας του Ελληνισμού», «πατέρας του ελληνικού εθνικισμού», ή πάντως «ένας από τους πιο παρεξηγημένους, περισσότερο αμαυρωμένους και λιγότερο δικαιωμένους διανοητές της νεοελληνικής σκέψης και συνείδησης», για άλλους σωβινιστής, για άλλους ρομαντική και αμφιλεγόμενη, πάντοτε συναρπαστική προσωπικότητα

Κατά τον Δ. Τζιόβα, ο Ίων Δραγούμης ανήκει σε εκείνους τους συγγραφείς και διανοούμενους που συγχέουν τον εθνικισμό με τον σοσιαλισμό, τον ατομικισμό και το θετικισμό ή ταλαντεύονται ανάμεσα σε προφανώς διαφορετικές θεωρήσεις. Θεωρείται από τους πλέον ιδιόρρυθμους αντιβενιζελικούς της εποχής του και φέρεται ότι μισούσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο διότι τον θεωρούσε υπεύθυνο για την καταστροφή του σχεδίου του για την αναγέννηση ελληνικών κοινοτήτων στα συμφραζόμενα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αν και η πραγματική αιτία για την αποτυχία του είναι από τη μία η ανάδυση του νεοτουρκικού εθνικισμού και η ανεδαφική άποψη για σταδιακή μετάβαση της εξουσία της οθωμανικής αυτοκρατορίας στους Έλληνες. Η εικόνα που διαμόρφωσε εξαιτίας αυτής της έχθρας και των νιτσεϊκών του επιδράσεων και των θεωριών περί του «πνεύματος του λαού» για το ελληνικό κράτος υπήρξε περιφρονητική. Επί της ουσίας κωνσταντινικός διακρίθηκε για τις αντιφατικές θέσεις του στηλιτεύοντας την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό που είχε την πολιτική ευθύνη των στρατιωτικών ενεργειών και από την άλλη αναγνώριζε τη θετική δράση του στρατού και του βασιλιά Κωνσταντίνου. Θεωρούσε μάλιστα πως «ο μεγαλύτερος εχθρός της Ελλάδας ήταν ο Βενιζέλος και οι συμπαραστάτες του, Κρητικοί και Μικρασιάτες»

Κατά τον Κ.Θ. Δημαρά, ο Δραγούμης έπαιξε βασικό ρόλο στην διαμόρφωση της ελληνικής ιδεολογίας της περιόδου 1881-1913, η οποία ιδεολογία μάλιστα φθάνει στην κορύφωσή της με τον ίδιον, τον Μανουήλ Χαιρέτη και τον Περικλή Γιαννόπουλο. Το ελληνοκεντρικό πνευματικό αυτό ρεύμα (Σάθας, Ψυχάρης, Εφταλιώτης, Ξενόπουλος, Χαιρέτης, Γιαννόπουλος κ.ά.), σημειώνει ο Κ.Θ. Δημαράς, αξιοποιεί την κληρονομιά της πρώτης πεντηκονταετίας του ελληνικού κράτους (όπου με τους Σπ. Ζαμπέλιο, Κ. Παπαρρηγόπουλο κ.ά. επικρατεί η ιδέα της συνέχειας του Ελληνικού Έθνους) και προσθέτει επιπλέον δύο σημαντικές ανελίξεις: Η πρώτη είναι η αξιοποίηση όλων των στοιχείων της ελληνικής κληρονομιάς (αρχαιότητα και Βυζάντιο, λαϊκή παράδοση, δημοτική γλώσσα) σε ένα ενιαίο και οργανωμένο σύνολο, και η δεύτερη είναι η μετάβαση από την ιδέα και την θεωρία στην πράξη, μετάβαση η οποία κορυφώνεται με τον Μακεδονικό Αγώνα και τουςΒαλκανικούς Πολέμους.

Αυτήν την εποχή, πριν τους Βαλκανικούς Πολέμους, είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τις ιδέες του Δραγούμη από αυτές του Χαιρέτη και του Γιαννόπουλου, σημειώνει ο Κ.Θ. Δημαράς Προσωπικός φίλος και θαυμαστής του Περικλή Γιαννόπουλου ο Δραγούμης, σημείωσε όταν μαθεύτηκε η αυτοκτονία του πρώτου: «Μου φαίνεται πως τώρα που έφυγε εκείνος, είναι ανάγκη να φορτωθώ όλα τα βάρη εκείνου. Και γι' αυτό έχω πολλή δουλειά, πάρα πολλή δουλειά. Ούτε μια στιγμή της ζωής μου δεν πρέπει να χάσω.» Άλλες σημαντικές πνευματικές επιρροές στον Ίωνα Δραγούμη, ιδιαίτερα στην περίοδο της νεότητός του, είναι ο Φρειδερίκος Νίτσε και ο Μωρίς Μπαρρές. Ωστόσο ο Δραγούμης δεν θα περιοριστεί εκεί, αλλά στα χρόνια της ωριμότητάς του θα διαμορφώσει ολοκληρωμένη την πολιτική του ιδεολογία.Η εθνική και πολιτική ιδεολογία του Δραγούμη παρουσιάζεται από τον ίδιον συγκροτημένη και ολοκληρωμένη στο έργο του «Ελληνικός Πολιτισμός» (1913-14, α' έκδ. περ. «Γράμματα», Αλεξάνδρεια 1914). Είναι πολιτική ιδεολογία εθνικιστική, όπως όμως επισημαίνει ο Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, «ο εθνικισμός του Ίωνα δεν είχε να κάνει τίποτε με οποιαδήποτε άλλη μορφή εθνικισμού (κομμουνιστικού, περιφερειακού, διεθνιστικού, ολοκληρωτικού). Ο εθνικισμός του Ίωνα ήταν μορφή ενέργειας και η ύπαρξη του έθνους ήταν όλη ενέργεια, δηλαδή ζωή. Ήταν επόμενο λοιπόν οι ενεργητικοί άνθρωποι να είναι και εθνικιστές.» Η ιδεολογία του Δραγούμη θεμελιώνεται στους εξής άξονες:

α) Έθνος και κράτος Κατά τον Δραγούμη, το Ελληνικό Έθνος είναι πολύ ευρύτερο χρονικώς, τοπικώς και πληθυσμιακώς του Κράτους. Το Κράτος μοναδικό σκοπό υπάρξεως έχει την υπηρεσία του Έθνους. Το Έθνος (και κάθε έθνος της γης) σκοπό έχει την δημιουργία και καλλιέργεια πολιτισμού (σε ειρηνική άμιλλα με τα άλλα έθνη)

β) Φυλή Κατά τον Δραγούμη η ελληνική φυλή διετήρησε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και την συνείδησή της κατά την διάρκεια των χιλιάδων ετών της ιστορίας του Ελληνικού Έθνους, ο ίδιος όμως δεν αρνείται ούτε θεωρεί αρνητικές τις ξένες προσμίξεις, μόνον όταν όμως δεν είναι τόσες και τέτοιες που να διαλύουν την ταυτότητα της φυλής, αλλά αντιθέτως αφομοιώνονται γόνιμα από αυτήν. Όταν ολοκληρωθεί δε αυτή η γονιμοποιός αφομοίωση και η φυλή «κατασταλάξει» τότε είναι πάλι, γράφει, μια «καθαρή» φυλή, διαφορετική και μάλιστα νεαρή και γεμάτη ζωντάνια, αλλά η ίδια πάντοτε, εάν δεν έχει χάσει την «ψυχή» της. Τέτοια, αλλά μη κατασταλαγμένη ακόμη, θεωρεί ο Δραγούμης την ελληνική φυλή.

γ) Το «Εγώ» και η ταύτιση Έθνους, Φυλής και «Εγώ»· η ελληνική Φύση Όπως παρατηρεί ο καθ. Κ. Βακαλόπουλος, ο Δραγούμης, το «εγώ» του, το έθνος του, η φυλή του, ο Ελληνισμός του, είναι έννοιες απόλυτα ταυτισμένες μεταξύ τους. Ο Δραγούμης αισθανόταν τον εαυτό του σαν κύτταρο του ελληνισμού. Έχουν επισημανθεί επιρροές στον Δραγούμη από τον ρομαντικό φυλετισμό του Αρθούρου-Ιωσήφ Γκομπινώ. Η ταύτιση αυτή του Δραγούμη με το έθνος και την φυλή του, στο «Μαρτύρων και Ηρώων αίμα» (1907) συνδυάζεται με την αίσθηση του χρέους, ενώ στην «Σαμοθράκη» (1906-09) κορυφώνεται

Σε ένα δεύτερο επίπεδο μάλιστα ο Δραγούμης ταυτίζεται όχι μόνον με το έθνος, αλλά και με την ελληνική φύση (στο σημείο αυτό επηρεασμένος περισσότερο από τον φίλο του Περικλή Γιαννόπουλο): «Όταν αρχίζω να πελαγώνω μες στις ιδέες μου ή όταν αρχίζει να στερεύει το μυαλό μου, πιάνω μια πέτρα, ένα δέντρο, το χώμα για να βεβαιωθώ πως δεν παραστρατίζω ή πως παραστρατίζω.» («Σαμοθράκη», 1906-09) και «Θα ήμουν σαν το κύμα, θα ήμουν σαν το χορτάρι και σαν τον άνεμο και σαν το βράχο. Δεν είμαι άνθρωπος.» («Στήν Πόλη», περ. «Νουμάς», τ. 129-130, Ιαν. 1905)

δ) Εξωτερική πολιτική: Μεγάλη Ιδέα, Ανατολικό κράτος, Πολιτική ένωση της Φυλής Ο Δραγούμης αντιμάχεται με πάθος την «ελλαδική πολιτική των προσθηκών», την οποία κοντόφθαλμα, όπως υποστηρίζει, ακολουθεί το ελληνικό κράτος, αρπάζοντας το πολύ-πολύ κάποιο «κόκκαλο» και αδιαφορώντας για τον πολύ ευρύτερο εκτός συνόρων ελληνισμό . Έτσι έρχεται σε οξεία σύγκρουση με τον Βενιζέλο, θεωρώντας ότι ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος (1912-13) είχε ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα Σε αντίθεση πάντοτε με την πολιτική των προσθηκών, ο Δραγούμης, κατά τα έτη 1907-1909, οπότε με τον φίλο του Αθανάσιο Σουλιώτη-Νικολαϊδη ιδρύει στην Κωνσταντινούπολη την Οργάνωση Κωνσταντινουπόλεως, αμφιταλαντεύεται μεταξύ των δύο μεγαλοϊδεατικών οραμάτων: της «Ανατολικής αυτοκρατορίας» (την οποία υποστηρίζουν ο Σουλιώτης και ο Κ.Σ. Σοκόλης, προσβλέποντας σε ένωση Ελλήνων και Τούρκων και ανασύσταση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας) και της «πολιτικής ένωσης της φυλής» (στενή συνεργασία και τελικώς απελευθέρωση ολόκληρου του ελληνισμού και συγκρότηση ενός μεγάλου ελληνικού κράτους που θα συμπεριλάβει ολόκληρο το έθνος). Τελικώς, ο Δραγούμης θα κρίνει το όραμα του Σουλιώτη ουτοπικό (η εκτουρκιστική πολιτική των Νεοτούρκων, άλλωστε, κατέδειξε ότι έτσι ήταν), οπότε γρήγορα θα κατασταλάξει στην πολιτική της «ενώσεως της φυλής»

ε) Παράδοση Ο Δραγούμης υπερασπίζεται τη δημοτική παράδοση και αντιμάχεται το λογιωτατισμό-σχολαστικισμό και την αρχαιοπληξία. Η δημοτική παράδοση κατά τον Δραγούμη είναι ο ζωογόνος «χυμός του δέντρου» του ελληνισμού, «ο εσωτερικότερος και γνησιότερος κρίκος που μας συνεδένει με τους παλιότερους ελληνικούς πολιτισμούς όλους». Σε αυτό το πλαίσιο της ελληνικής παράδοσης εντάσσει ο Δραγούμης και την Ορθοδοξία. Μολονότι ο ίδιος δεν πιστεύει στην ύπαρξη αθάνατης ψυχής ανεξάρτητης από το σώμα και μπορεί να χαρακτηριστεί μάλλος άθεοςή αγνωστικιστής, δεν τον διακρίνει δε η ορθόδοξη πνευματικότητα και θρησκευτικότητα, στηλιτεύει δε καυστικά τις όποιες πολιτικές ολιγωρίες ιεραρχών της εκκλησίας, εν τούτοις υπερασπίζεται την Ορθοδοξία ως συνεκτικό ιστό, στήριγμα πνευματικό και πολιτικό, βασικό στοιχείο της παραδόσεως και του κοινοτικού πολιτισμού του Ελληνισμού. Ο ίδιος γράφει χαρακτηριστικά: «Όπου βρεθούνε δέκα Ρωμιοί φτειάνουν κοινότητα. Συνάζουν πρώτα χρήματα για την εκκλησιά. Άμα τη χτίσουνε φέρνουν παπά. Έπειτα και τις γυναίκες τους. Ύστερα, με τους δίσκους της εκκλησιάς, συνάζουν χρήματα και φτειάνουνε σκολειό. Τέλος φέρνουνε δάσκαλο για τα παιδιά τους - και νά την η κοινότητα.».

στ) Κοινοτισμός Για το Δραγούμη, θεμέλιο της πολιτικής οργάνωσης, σύμφυτη με την πολιτική παράδοση και το χαρακτήρα των Ελλήνων, είναι η κοινότητα. Σημειώνει: «Ο ελληνισμός είναι μια οικογένεια από κοινότητες. Το έθνος μας ολάκερο πάλι με κοινότητες πρέπει να κυβερνηθεί, και μόνο με κοινότητες θα προκόψει.»

ζ) Παιδεία και Γλώσσα, δημοτικισμός Ο Δραγούμης αντιμάχεται με πάθος το λογιωτατισμό και την αρχαιοπληξία και πρωτοστατεί στο κίνημα του δημοτικισμού. Αντιμάχεται επίσης την ξενομανία.

η) Εθνικισμός και σοσιαλισμός-ανθρωπισμός Ο Δραγούμης, μετά από μακρά πορεία εσωτερικού προβληματισμού θα καταλήξει, κατά τα χρόνια της εξορίας του και τελευταία της ζωής του (1917-20), στο συνδυασμό εθνικισμού, σοσιαλισμού και ανθρωπισμού. Γράφει χαρακτηριστικά ο ίδιος στο ημερολόγιό του (18-3-1919): «Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός πατριώτης. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να νοιώσω τον εαυτό μου άτομο. Από άνθρωπος μιας τάξης με ορισμένα συμφέροντα τάξης, γίνομαι σοσιαλιστής με την πλατιά έννοια, και θέλω μια καινούρια οικονομία της κοινωνίας μου και των άλλων κοινωνιών. Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος.»

Τραγελαφικές καταστάσεις στην αστυνομία λόγω της κινητικότητας

Τραγελαφικές καταστάσεις στην αστυνομία λόγω της κινητικότητας – Απόγνωση στους επιτελείς που θα έχουν όπως λένε στην υπηρεσία ανθρώπους που ξέρουν για αστυνομία μόνο από τα… μυθιστορήματαΓκρουπιέρηδες από το καζίνο της Πάρνηθας, αεροσυνοδοί, σταθμάρχες του ΟΣΕ, υπάλληλοι διοδίων και οδηγοί αστικών λεωφορείων παρουσιάζονται για να αναλάβουν (διοικητική) υπηρεσία στην ΕΛ.ΑΣ. τις τελευταίες ημέρες, λόγω της «κινητικότητας» στο ελληνικό δημόσιο.
Την ίδια ώρα μελετάται η απομάκρυνση 500 πολιτικών υπαλλήλων των υπηρεσιών της ΕΛ.ΑΣ., που υπηρετούν από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 και έχουν εξειδικευθεί στα θέματα που χειρίζεται η Αστυνομία, από τη δίωξη του οργανωμένου εγκλήματος και των ναρκωτικών ή τις προμήθειες των αρχών ασφαλείας.

Σύμφωνα με το Βήμα, αξιωματούχοι της λεωφόρου Κατεχάκη λένε ότι βρίσκονται μπροστά σε μια τραγελαφική κατάσταση. Από τη μία πλευρά βλέπουν κρίσιμες υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ., τόσο σε κεντρικές μονάδες, όσο και στην περιφέρεια να στελεχώνονται -λόγω «κινητικότητας»- από 615 δημόσιους υπαλλήλους, από τους οποίους οι περισσότεροι είναι τελείως άσχετοι με τα νέα τους καθήκοντα και δεν διαθέτουν καμιά σχετική προϋπηρεσία.

Από την άλλη, οι ίδιοι αξιωματούχοι, ανησυχούν για τις επιπτώσεις που θα έχει η απόφαση να τεθούν στο καθεστώς κινητικότητας ή και διαθεσιμότητας 500 από τους υπάρχοντες πολιτικούς υπαλλήλους της ΕΛ.ΑΣ. και του υπουργείου Δημόσιας Τάξης.

Σε υπηρεσίες της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής έχουν ενταχθεί 220 νέοι υπάλληλοι αναφέρει ανώτατο στέλεχος της Αστυνομίας. «Βλέπουμε υπαλλήλους του καζίνο, με αρμοδιότητα μέχρι χθες τις ρουλέτες και το μπλακ τζακ, να λαμβάνουν θέσεις σε αστυνομικά τμήματα και αεροσυνοδούς να πηγαίνουν σε εκπαιδευτικά κέντρα της ΕΛΑΣ. Ευτυχώς που έχει καταργηθεί το Τμήμα Λεσχών της Ασφάλειας Αττικής, γιατί δεν αποκλείεται κάποιοι να τη θεωρούσαν… ιδεώδη υπηρεσία για τους συγκεκριμένους “διαθέσιμους”».

Αστυνομικές Υπηρεσίες της Πελοποννήσου έχουν πλαισιωθεί, εν τω μεταξύ, από σταθμάρχες του ΟΣΕ. «Eνας από αυτούς, πάντως, έχει ήδη ζητήσει μετάταξη από τον τοπικό αστυνομικό σταθμό στον γειτονικό σταθμό του… ΟΣΕ! Μιλάμε για σουρεαλιστικές καταστάσεις. Η Αστυνομία αποδεικνύεται – λόγω της ιδιοτυπίας της – η υπηρεσία που εκθέτει, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τομέα, όλη αυτή την λογική της κινητικότητας στο δημόσιο…», σχολιάζει ο συγκεκριμένος αξιωματικός.

Στις αστυνομικές υπηρεσίες, όπου τοποθετούνται αυτές τις ημέρες υπάλληλοι μέσω της κινητικότητας, υπηρετούσαν – από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 στις περισσότερες περιπτώσεις – πολιτικοί υπάλληλοι, οι οποίοι έχουν πλέον ειδικευθεί στο αντικείμενό τους και «σηκώνουν» όλες τις διεκπεραιωτικές υποχρεώσεις της υπηρεσίας, ώστε να μην εγκλωβίζονται οι αστυνομικοί στα γραφεία και τη χαρτούρα.

Τώρα, όπως λένε επιτελείς της ΕΛ.ΑΣ., «με βάση το σκεπτικό των κυβερνητικών παραγόντων θα φύγουν αυτοί που έχουν 30χρονη εμπειρία και θα έλθουν να καλύψουν τις θέσεις τους εκείνοι που ξέρουν για αστυνομία μόνο από τα… μυθιστορήματα».

Ο ΕΦΕΤ ανακαλεί αλλαντικά με απογορευμενή χρωστική – Δείτε αναλυτικά ποια

Με ανακοίνωση του ο ΕΦΕΤ ζήτησε την απόσυρση σειράς αλλαντικών ευρείας κατανάλωσης  από τις επιχειρήσεις που τα παράγουν και κάλεσε τους πολίτες να μην τα καταναλώνουν, καθώς περιέχουν απαγορευμένη ουσία. Αυτό προέκυψε έπειτα από ελέγχους των Περιφερειακών διευθύνσεων Αττικής και Κεντρικής Μακεδονίας του φορέα.Πρόκειται για προϊόντα τα οποία διαπιστώθηκε πως περιείχαν τη χρωστική Ε120 (κοχενίλη, καρμινικό οξύ, καρμίνες), η οποία που έχει χαρακτηριστεί ως πρόσθετο μη επιτρεπόμενο στα συγκεκριμένα είδη τροφίμων.

 

Η ουσία εντοπίστηκε σε παρτίδες των προϊόντων «Χοιρινή ωμοπλάτη για πίτσα σε φέτες» Aro, που παράγεται από την εταιρεία «ΑΦΟΙ ΠΑΝΤΕΡΗ Ο.Ε.» για λογαριασμό της επιχείρησης «ΜΑΚΡΟ ΚΑΣ & ΚΑΡΥ ΧΟΝΔΡΕΜΠΟΡΙΚΗ». Ακόμη στα προϊόντα «Μπέικον Catering φέτες Snack», «Μπέικον φιλικό», «Μπριζόλα καπνιστή», «Ζαμπόν μπούτι», «Μπέικον ρολό σε φέτες» και «Μπριζόλα Καπνιστή», τα οποία παράγονται από την εταιρεία CRETA FARM A.E.

 

Τέλος, σύμφωνα με τον ΕΦΕΤ την απαγορευμένη ουσία περιείχαν τα προϊόντα «Γαλοπούλα Βραστή» και «Γαλοπούλα Καπνιστή», τα οποία παράγονται από την εταιρεία ΠΑΣΣΙΑΣ Α.Β.Ε.Ε.ΠΕΡΙΕΙΧΑΝ ΜΗ ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΟΣΘΕΤΟ

Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν κατά της μετανάστευσης. Οι σημερινοί αριστεροί τους διαβάζουν ή τα παίρνουν;

[Στα αριστερά ο Μπακούνιν, πατέρας των αναρχικών. Μόνο που αν έβλεπε τι είναι η αναρχία σήμερα θα έκλαιγε με μαύρο δάκρυ]

Κάποιοι που νομίζουν ότι κρατούν το «αριστερόμετρο» και το «δημοκρατικόμετρο», καταγγέλλουν ως «ακροδεξιούς», «φασίστες» και «εθνικιστές» όσους τολμούν να ορθώσουν λόγο ενάντια στη λαθρομετανάστευση.
Επειδή αυτοί οι «τύποι» εκθέτουν και διαστρεβλώνουν το σοσιαλισμό, την Αριστερά και την ευρύτερη δημοκρατική παράταξη, ήρθε η ώρα να αποκαλυφθούν.

Ουδέποτε ο σοσιαλισμός ήταν υπέρ της λαθρομετανάστευσης. Όλοι οι «κύριοι» αυτοί που θέλουν ανοιχτά σύνορα και παριστάνουν τους «αριστερούς», τους «σοσιαλιστές» και τους «δημοκράτες», όπως θα διαβάσετε στα αποκαλυπτικά κείμενα που ακολουθούν, στην πραγματικότητα εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Μεγάλου Κεφαλαίου εις βάρος των εργατών και των μη προνομιούχων!

Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να παριστάνουν τους σοσιαλιστές, τους αριστερούς και τους δημοκράτες! 

Διαβάστε τα άρθρα και διαδώστε την παρούσα ανάρτηση, για να μάθει όλος ο ελληνικός λαός την αλήθεια: 

ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ και μετανάστες 
Σε μία εποχή που η λαθρομετανάστευση αποτελεί και θέμα αλλά και πρόβλημα στην ταλαιπωρούμενη από πολλά προβλήματα Ελλάδα, πιστεύω ότι είναι χρήσιμο να μάθουμε τη θέση του Μαρξ περί του συγκεκριμένου θέματος : 

• Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας. 

• Ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά αναγάγει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου. 

• Η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της. Έτσι αναστέλλεται η εργατική επανάσταση και διαιωνίζεται η καπιταλιστική κυριαρχία 

• Η λαθρομετανάστευση χρησιμοποιείται αφ’ ενός ως απεργοσπαστικός μηχανισμός αφ’ ετέρου με τον εργατικό υπερπληθυσμό – πλεόνασμα που δημιουργεί ρίχνει το επίπεδο ζωής σε κατάσταση δουλοπάροικου. 

• Η Α’ Διεθνής Ένωση Εργατών έβαλε πρακτικά τέλος στις μεθοδεύσεις των βιομηχάνων και υποχρέωνε τα συνδικάτα να διώχνουν τους ξένους εργάτες πίσω στις χώρες τους με το πρώτο καράβι. 

• Οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών. 

Ερώτημα λοιπόν αποτελεί το για ποιό λόγο το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος (ΚΚΕ) και ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν τη συλλήβδην νομιμοποίηση των μεταναστών, αντίθετα στις “διδαχές” του Μαρξ. 

Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν κατά της μετανάστευσης

Ο ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ ΚΑΙ Η Α’ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

1. Ο ΜΑΡΞ ΚΑΙ Η Α. ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΓΩΝΙΖΩΝΤΑΙ ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΞΕΝΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΑΠ’ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Καρλ Μαρξ – ΜΙΑ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ 

Εδώ και λίγο καιρό, οι ραφτεργάτες του Λονδίνου ίδρυσαν μια γενική ομοσπονδία για να υποστηρίξουν τα αιτήματά τους εναντίον των εργοδοτών, που στην πλειοψηφία τους είναι μεγαλοκαπιταλιστές. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να ανέβουν οι μισθοί στα επίπεδα των διαρκώς αυξανομένων τιμών των μέσων επιβίωσης αλλά και να μπει ένα τέλος στην υπερβολικά σκληρή μεταχείριση Των εργατών σ’ αυτόν τον κλάδο της βιομηχανίας. 

Οι εργοδότες κοίταξαν πως θα ματαιώσουν αυτό το σχέδιο, φέρνοντας εργάτες απ’ το Βέλγιο, τη Γαλλία ή την Ελβετία. Πάνω σ’ αυτό το θέμα, το Κεντρικό Συμβούλιο της Διεθνούς Ένωσης Εργατών δημοσίευσε στις βελγικές, γαλλικές και ελβετικές εφημερίδες μια προειδοποίηση, η οποία είχε πλήρη επιτυχία. Η μανούβρα των εργοδοτών του Λονδίνου απέτυχε’ αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν και να ανταποκριθούν στα δίκαια αιτήματα των εργατών. 

Έχοντας ηττηθεί στην Αγγλία οι εργοδότες προσπαθούν τώρα να πάρουν αντίμετρα, ξεκινώντας απ’ τη Σκωτία. Σαν αποτέλεσμα των όσων συνέβησαν στο Λονδίνο, αναγκάστηκαν αρχικά και στο Εδιμβούργο να συμφωνήσουν σε μια αύξηση μισθών 15%. Την ίδια στιγμή όμως μυστικά έστειλαν στη Γερμανία ανθρώπους για να στρατολογήσουν εργάτες, ειδικά απ’ τις περιοχές του Ανόβερου και του Μεκλεμβούργου και να τους φέρουν στο Εδιμβούργο. Η πρώτη ομάδα έχει ήδη μεταφερθεί. Ο σκοπός αυτής της εισαγωγής εργατών είναι ίδιος με την εισαγωγή Ινδών κούληδων στην Τζαμάικα, δηλαδή η διατήρηση της δουλείας. 

Αν οι εργοδότες του Εδιμβούργου πετύχουν, μέσω της εισαγωγής Γερμανών εργατών, να εξουδετερώσουν της παραχωρήσεις που ήδη έχουν κάνει, αυτό θα έχει αναπόφευκτα το αντίκτυπό του και στην Αγγλία. Και αυτοί που θα υποφέρουν περισσότερο θα είναι οι ίδιοι οι Γερμανοί εργάτες, που στη Μεγάλη Βρετανία είναι περισσότεροι απ’ τους εργάτες άλλων εθνών της ηπειρωτικής Ευρώπης. 

Αυτοί οι ίδιοι οι νέο-εισαγόμενοι εργάτες, όντας τελείως αβοήθητοι σε μια ξένη χώρα, θα βυθιστούν σύντομα στο επίπεδο ενός παρία. Είναι ζήτημα τιμής για τους Γερμανούς εργάτες ν’ αποδείξουν στους εργάτες των υπολοίπων χωρών ότι κι αυτοί, όπως οι αδελφοί τους στην Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ελβετία, γνωρίζουν πώς να υπερασπιστούν τα κοινά συμφέροντα της τάξης τους και δεν θα γίνουν υποτακτικά όργανα του κεφαλαίου στον αγώνα του ενάντια στην εργατική τάξη. 

Για λογαριασμό του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Εργατών Καρλ Μαρξ, Λονδίνο 4 Μαΐου 1866 

2. ΠΩΣ Η Α’ ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΠΕΙΣΕ ΤΟΥΣ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 306 Από το βιβλίο των Πρακτικών του Γενικού Συμβουλίου της Α’ Διεθνούς 

Στις 3 Μαΐου 1866, ο Μαρξ έλαβε από την Επιτροπή των Γερμανών ραφτεργατών του Λονδίνου, υλικό σχετικά με Γερμανούς ειδικευμένους ράφτες που χρησιμοποιούνταν ως απεργοσπάστες από Ολλανδούς και Βρετανούς εργοδότες. Στις 4 Μαΐου, έγραψε το κομμάτι «Μια προειδοποίηση» και το έστειλε στον Λημπκνεχτ εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής, για να δημοσιευθεί σε Γερμανικές εφημερίδες. Ο Μαρξ, κατόπιν οδηγίας του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς, έγραψε αυτήν την έκκληση σε σχέση με την εισαγωγή Γερμανών και Δανών ραφτεργατών στη Σκωτία, εισαγωγή που είχε σκοπό τη χρησιμοποίησή τους ως απεργοσπαστών. 

Αυτό το θέμα συζητήθηκε στη συνεδρίαση του Κεντρικού Συμβουλίου της Διεθνούς την 1η Μαΐου 1866. Ο Φρίντριχ Λέσνερ ενημέρωσε στη συνεδρίαση ότι και οι Λονδρέζοι βιομήχανοι σκόπευαν επίσης να καταφύγουν στην εισαγωγή Γερμανών εργατών. Γι’ αυτό το σκοπό οι Γερμανοί ραφτεργάτες που ζούσαν στο Λονδίνο σχημάτισαν μια επιτροπή με επικεφαλής τους Λέσνερ και Χάουφε και αποφάσισαν να δράσουν από κοινού με το Συμβούλιο της Διεθνούς, με σκοπό να ματαιώσουν τα σχέδια των βιομηχάνων και των πρακτόρων του στη Γερμανία. Το Κεντρικό Συμβούλιο έστειλε δύο αντιπροσώπους στο Εδιμβούργο, οι οποίοι και έπεισαν τους νεοφερμένους εργάτες να ακυρώσουν το συμβόλαιό τους και να γυρίσουν στην πατρίδα τους. 

Κατόπιν αιτήματος του Μαρξ, ο Λέσνερ και ο Χάουφε τον ενημέρωσαν στις 3 Μαΐου με λεπτομέρειες για τα όσα συνέβησαν στο Εδιμβούργο. 

Η «Προειδοποίηση» που γράφτηκε απ’ τον Μαρξ στις 4 Μαΐου δημοσιεύθηκε σε διάφορες γερμανικές εφημερίδες. Τόσο τα πρόχειρα όσο και τα διορθωμένα χειρόγραφα αυτου του ντοκουμέντου έχουν σωθεί. Την ίδια περίοδο ο Λέσνερ και ο Χάουφε δημοσίευσαν μια ανακοίνωση σχετικά με τους σκοπούς και τα καθήκοντα της Επιτροπής των Γερμανών ραφτεργατών του Λονδίνου και περιελάμβανε μια έκκληση προς τους Γερμανούς εργάτες του Λονδίνου να συγκεντρώσουν χρήματα. Τον Ιούλιο του 1866, η Επιτροπή δημοσίευσε μια δεύτερη ανακοίνωση, επίσης υπογεγραμμένη από τους Λέσνερ και Χάουφε, που απευθυνόταν στους ραφτεργάτες της Γερμανίας. 

3. ΕΝΓΚΕΛΣ: «…ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ…» ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΥΠΟΔΟΧΗΣ 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ Από επιστολή του Φρίντριχ Ένγκελς προς τον Ζόργκε, Της 2 Δεκεμβρίου 1893 

….Είναι αναμφισβήτητο ότι οι ειδικές συνθήκες της Αμερικής προκαλούν πολύ μεγάλες και πολύ ιδιαίτερες δυσκολίες στην υπόθεση της ανάπτυξης ενός εργατικού κόμματος. (…) Έπειτα, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, υπάρχει και η μετανάστευση που διαιρεί τους εργάτες σε δύο ομάδες, στους ντόπιους και στους ξένους, και οι τελευταίοι χωρίζονται σε Ιρλανδούς, Γερμανούς και πολλές άλλες μικρές ομάδες, η κάθε μια απ’ τις οποίες καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της. Τσέχοι, Πολωνοί, Ιταλοί, Σκανδιναβοί κ.λπ. Και έπειτα, υπάρχουν και οι Μαύροι. Για να σχηματίσεις απ’ όλους αυτους ένα ενιαίο κόμμα, απαιτούνται ασυνήθιστα μεγάλες δυνάμεις. Έχουμε συχνά κάποια βίαια ξεσπάσματα, αλλά η μπουρζουαζία δεν έχει παρά να περιμένει υπομονετικά και αυτά τα ανομοιογενή στοιχεία της εργατικής τάξης θα διαχωριστούν και πάλι… 

ΛΕΝΙΝ 
«Στον αριθμό των ιδιοτήτων του ιμπεριαλισμού που συνδέονται με τον κύκλο των φαινομένων που περιγράφουμε, ανήκει η μείωση της μετανάστευσης από τις ιμπεριαλιστικές χώρες και η αύξηση της εγκατάστασης (του ερχομού εργατών και της μετοίκησης) σε αυτές τις χώρες από τις πιο καθυστερημένες… 

Στη Γαλλία, σημαντικό μέρος των εργατών της βιομηχανίας μεταλλείων είναι ξένοι… 

Στις ΗΠΑ οι ξενητεμένοι από την ανατολική και νότια Ευρώπη παίρνουν τις θέσεις που πληρώνονται χειρότερα, ενώ οι αμερικάνοι εργάτες αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό των εργατών που ασχολούνται με την επίβλεψη της δουλειάς ή παίρνουν τις θέσεις που πληρώνονται καλύτερα. Ο ιμπεριαλισμός έχει την τάση να ξεχωρίζει και ανάμεσα στους εργάτες προνομιούχες κατηγορίες και να τους αποσπά από την πλατιά μάζα του προλεταριάτου… 

Στην Αγγλία, η τάση του ιμπεριαλισμού να διασπά τους εργάτες και να δυναμώνει τον οπορτουνισμό ανάμεσα τους, να γεννά την προσωρινή αποσύνθεση του εργατικού κινήματος, εκδηλώθηκε πολύ νωρίς… Ο Μαρξ και ο Ένγκελς παρακολουθούσαν συστηματικά, ολάκερα δεκάχρονα, αυτή τη σχέση του οπορτουνισμού μέσα στο εργατικό κίνημα, με τις ιμπεριαλιστικές ιδιομορφίες του αγγλικού καπιταλισμού. Ο Ένγκελς έγραφε λόγου χάρη στον Μαρξ, στις 7 του Οκτώβρη 1858: “…ότι το αγγλικό προλεταριάτο ουσιαστικά όλο και περισσότερο αστοποιείται, έτσι που αυτό το πιο αστικό από όλα τα έθνη θέλει όπως φαίνεται να οδηγήσει τα πράγματα, σε τελευταία ανάλυση, ως το σημείο που να έχει αστική αριστοκρατία και αστικό προλεταριάτο π λ ά ι στην αστική τάξη”…». 

Λένιν, Ιμπεριαλισμός, Διαλεκτά Έργα, τ. 1 μέρος 2, εκδοτικό Κ.Ε. του ΚΚΕ, 1951, σελ. 520-521. 

Σκάνδαλο: Ξεπούλησαν το κέντρο της Αθήνας δίνοντας "στεγαστικά" δάνεια σε μετανάστες για να αγοράζουν σπίτια!

 Ακόμα ένα τραπεζικό σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων έρχεται στην δημοσιότητα μετά από καταγγελία κατοίκων του κέντρου. Το "κόλπο" ήταν απλό: Κύκλωμα τραπεζιτών έδινε "στεγαστικά" δάνεια σε μετανάστες με άδεια παραμονής, ακόμα και για ...40 χρόνια!

Δηλαδή ένας άνθρωπος που δεν γνώριζε εάν θα μπορούσε να παραμείνει στην χώρα το επόμενο εξάμηνο, θεωρούταν φερέγγυος για δεκαετίες, ώστε να εκταμιευθούν τεράστια ποσά στο όνομα του! Ποσά που δεν θα μπορούσε να πάρει "ντόπιος" ούτε στον ύπνο του.

Τι συνέβαινε; Κύκλωμα τραπεζιτών σε συνεργασία με τους ιδιοκτήτες ακινήτων και δουλεμπόρους (κυρίως Πακιστανούς), έβρισκαν "μπροστινούς" αλλοδαπούς ώστε να συνάπτουν στεγαστικά δάνεια. Μέσω των υπερεκτιμήσεων των ακινήτων, μεγάλα ποσά έπεφταν στα χέρια των επιτηδείων οι οποίοι τα μοιράζονταν.

Ενδεικτικά, σε μία μόνο περίπτωση, "Πακιστανός" κατάφερε και πήρε δάνεια ύψους... 10 εκατομμυρίων Ευρώ! Την ίδια στιγμή που παραγωγικές επιχειρήσεις κλείνουν επειδή δεν μπορούν να πάρουν κεφάλαιο κίνησης 10 χιλιάδων Ευρώ!

Είναι προφανές πως αυτά τα δάνεια στο σύνολο τους σήμερα είναι "κόκκινα" και ο Έλληνας πολίτης καλείται να τα χρηματοδοτήσει χρεώνοντας τις επόμενες γενιές. Θεωρείται επιβεβλημένο πως το θέμα πρέπει να φτάσει στην βουλή και να δοθούν απαντήσεις από την τράπεζα της Ελλάδος για το συνολικό ύψος των δανείων και πόσα από αυτά θεωρούνται πλέον επισφαλή. Εννοείται ότι αυτοί που τα έδιναν πρέπει να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη μαζί με τις ελεγκτικές αρχές που έκλειναν τα μάτια. Αναμένουμε λοιπόν. Διαβάστε την καταγγελία.

Ποιοί έδιναν δάνεια σε "Ασιάτες" για να αγοράσουν σπίτια στο κέντρο και να το εποικίσουν; Το 2011 είχαμε καταγγείλει αγορές διαμερισμάτων από Ασιάτες στο 6ο διαμέρισμα, τα οποία τα είχαν μετατρέψει σε ξενοδοχεία λαθρομεταναστών.

Η αλήθεια είναι πως είχαμε αναρωτηθεί για την προέλευση των χρημάτων της αγοράς, το εάν είχε εφαρμοστεί πόθεν έσχες, καθώς όπως προέκυπτε οι νέοι ιδιοκτήτες ήταν υπήκοοι τρίτων χωρών. Λύσαμε την απορία μας όταν έφτασαν στα χέρια μας στοιχεία για σύναψη στεγαστικού δανείου Ασιατών με την Εθνική Τράπεζα διάρκειας.......... ως το 2049.

Καλά διαβάζετε.... Έδωσαν δάνειο σε Ασιάτη, τα οποίο λήγει το 2049. Ο κύριο αυτός Μ.Τ.Η. αγόρασε διαμέρισμα 49 τ.μ. στην οδό Αριστομένους, στον Άγιο Παντελεήμονα για 46.229 ευρώ. Ένας ακόμη αλλοδαπός Μ.Α. πήρε δάνειο ως το 2048 για αγορά στην οδό Αχαρνών, στον Άγιο Παντελεήμονα πάλι, διαμερίσματος 76 τ.μ. για 71.440 ευρώ. Και οι δύο έχουν πάρει δάνεια από την Εθνική, άγνωστο μέχρι ποιό ποσό.

Πιθανόν να έχουν πάρει και το 100% της αξίας του διαμερίσματος. Πώς πληρώνουν τις δόσεις και βάσει ποιών εισοδημάτων και ποιών νομιμοποιητικών εγγράφων η Εθνική έδωσε το δάνειο; Τα εισοδήματα που δήλωσαν στην τράπεζα δικαιολογούνται από νόμιμα έσοδα; Πώς εξασφάλισαν τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα αποπληρωμής όντας υπήκοοι τρίτων χωρών; Είναι δυνατόν να δίνουν δυνατότητα αποπληρωμής 40 χρόνια σε αλλοδαπό με άδεια διαμονής; Δεν μας έφτανε που κατέφθαναν σε στίφη οι λαθρομετανάστες είχαν αποφασίσει να τους δώσουν και ιδιοκτησίες με τα χρήματα μας, για να διευκολύνουν τον εποικισμό.

Πώς έφτασαν στα χέρια μας τα στοιχεία. Οι κύριοι αυτοί είχαν δηλώσει ως διεύθυνση κατοικίας κάποιες από τις πολυκατοικίες της περιοχής, χωρίς να διαμένουν σε αυτές. Ούτε καν επαλήθευση διεύθυνσης δεν είχε κάνει Η Εθνική Τράπεζα. Όταν λοιπόν άρχισαν να έρχονται τα χαρτιά, ουδείς τα παραλάμβανε. Μαζί με τα στεγαστικά έρχονταν και οφειλές από καταναλωτικά δάνεια. Χιλιάδες ευρώ σε δάνεια Ασιατών.

Ποιοί έδιναν θαλασσοδάνεια σε αλλοδαπούς, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν θα τα πληρώσουν ποτέ και ότι αυτοί μπορούν να εξαφανιστούν πολύ εύκολα; Πέρυσι στην Εθνική της Αγίου Μελετίου κάποιος Μπαγκλαντεσιάνος είχε κληθεί από την τράπεζα για ρύθμιση του στεγαστικού του. Ακούγοντας τί έλεγε στον δικηγόρο του μάθαμε ότι αυτός είχε υπογράψει το δάνειο, το οποίο είπε πως το πήρε η αδελφή του, που έμενε σε αυτό το σπίτι.

Είχαν πληρώσει δόσεις για ένα χρόνο (400 ευρώ τον μήνα) και φοβόταν όχι για το σπίτι, που δεν έμενε, αλλά μήπως η τράπεζα του πάρει τα κομπιούτερ από το μαγαζί Ιντερνέτ που είχε.

Πασιφανές πως άλλοι τον έβαλαν να υπογράψει το δάνειο, άλλοι πήραν το σπίτι, προφανώς άλλοι πήραν και τα λεφτά και σε αυτόν είπαν «δεν χρειάζεται να πληρώσεις τίποτα, μην ανησυχείς». Θα πήρε και το κατιτίς του. Πέρυσι επίσης διαβάσαμε στο Ιντερνετ πως κάποιοι υπάλληλοι σε επαρχιακό υποκατάστημα μεγάλης τράπεζας είχαν στήσει κομπίνα δίνοντας σε έναν Πακιστανό στεγαστικά δάνεια αξίας 400 και 500 χιλιάδων ευρώ, παρουσιάζοντας τον με διαφορετικά ονόματα. 10.000.000 ευρώ δάνεια είχαν χορηγήσει εικονικά στο άτομο αυτό.

Η είδηση πέρασε στα ψιλά φυσικά. Όντας μάρτυρες στο πάρτι που στήθηκε με την ίδρυση εκατοντάδων καταστημάτων αλλοδαπών στο 6ο Δ.Δ., στην ασυδοσία των κυκλωμάτων λαθρομεταναστών και στην ευκολία με την οποία μίσθωναν διαμερίσματα και μέσω μεσιτικών, με την συνεργασία μηχανικών, δικηγόρων και λογιστών θεωρούμε ότι πίσω από όλα είναι συγκεκριμένο κύκλωμα.

Να ξετινάξουν όλα τα στεγαστικά και άλλα δάνεια σε αλλοδαπούς. Να δουν ποιοί τα υπέγραψαν. Να μας πουν πόσα λεφτά είναι αυτά που πληρώνουμε για να καλύψουμε τα θαλασσοδάνεια. Και να πάνε μέσα τον όποιο υπεύθυνο χάρισε τα χρήματα του κόσμου, ξεπούλησε τις γειτονιές μας και βοήθησε τον εποικισμό προσφέροντας απλόχερα και ιδιοκτησίες, αγορασμένες με τα λεφτά μας.

Τα στοιχεία είναι στην διάθεση όποιου επιθυμεί να κάνει έρευνα σε βάθος για τη νομιμότητα των ενεργειών. Το ΣΔΟΕ και λοιποί αδιαφόρησαν προκλητικά όταν καταθέσαμε τα στοιχεία πριν δύο χρόνια. Κάτοικοι και Επαγγελματίες 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος.